W październiku roku 1996 podczas wyjazdu do Czech odwiedziłem szkółkę roślin ozdobnych w okolicach Hradec Kralove. Znalazłem tam ciekawy okaz jałowca sabińskiego o bardzo ciekawej soczysto zielonej barwie igieł a co najważniejsze dobrze ukształtowanym pniu z mocnym nebari co było dobrym prognostykiem na to, że będzie z niego niezły bonsai. Niestety nie zachowało się zdjęcie jego pierwotnej formy. Jeszcze tego samego miesiąca rozpocząłem pierwsze wstępne formowanie. W zamierzeniu miał to być bonsai w stylu moyogi z koroną zbudowaną na podstawie dwóch głównych gałęzi.Niestety nie zachowało się zdjęcie jego pierwotnej formy. Szczegółowe prace odłożyłem do wiosny a jałowca umieściłem w nieogrzewanej szklarni w zagonie z różami. jak sie wiosną okazało był to duży błąd ponieważ jałowiec został porażony przedziorkami w wyniku czego praktycznie cała jego korona obumarła. Myslałem, że roślina nie przeżyje takiego szoku ale z jednej małej szczytowej gałązki udało się powoli odbudować wystarczajaca ilość zieleni aby myśleć o dalszej pracy nad formą bonsai. Nie było już mowy o stylu moyogi, trzeba było zastanowić się nad zmianą koncepcj. Najbardziej optymalnym sposobem na "zagospodarowanie" zmian było stworzenie bunjina na silnym stosunkowo grubym pniu. Oczywiście klasyczne bonsai w stylu bunjin ma delikatny i cienki pień ale przecież ten styl ma dużą granicę dowolności, tak więc nie było nad czym się zastanawiać tylko zakasać rekawy i do pracy.

Poniższe zdjęcia były zrobione w lutym 1999 roku

Nebari dość pokaźne spękane i podzielone przez nabiegi korzeniowe. Niestety częściowo skorodowane. Część drewna zbutwiała wymaga starannej konserwacji przy użyciu preparatów grzybobójczych. Butwiejące martwe drewno dolnych parti pnia jest zmorą bonsaistów. Brak kontroli nad saprofitycznymi grzybami rozkładajacymi wewnętrzne struktury drewna może doprowadzić do kompletnego zniszczenia podstawy drzewa.

Obumarłe gałęzie i zdarta kora na pniu pomimo, że w tej chwili wyglądają niezbyt estetycznie, w przyszłości będą bardzo ważnym elementem nadającym jałowcowi atrybuty starego drzewa.

Z martwych gałęzi uformowałem jiny za pomocą kleszczy konkawe i dłuta. Aby uzyskać na nich efekt starego spękanego drewna dalsze prace prowadziłem za pomocą palnika na propan - butan. Zwęglone powiezchnie dokładnie wyczyściłem mosiężną drucianą szczczotką.

Do wstępnego formowanie korony metodą drutowania użyłem wyżarzonego drutu miedzianego, który w wypadku jałowca sprawdza się doskonale, ponieważ bardzo dobrze utrzymuje zagięcia bardzo sprężystych gałęzi. Ze względu na to, że praktycznie wszystkie żywe gałęzie wyrastały na wieżchołku pnia, oraz biorac pod uwagę specyficzny kształt pnia zadecydowałem, że będzie to drzewko w stylu bunjin. Korona ma mieć kształt trójkątnej czapki skierowanej w prawą stronę i oczywiście rozdzielonej na wyraźne poziomy chmurek zieleni. bardziej

Początek marca 2001. Postanowiłem przesadzić jałowca do doniczki docelowej. Styl bunjin wymaga okragłej donicy, która nie może być zbyt agresywna w swoim kształcie. Ma ona delikatnie podkreślać lekkość drzewka a w swojej barwie i fakturze musi być spójna z jego pniem. Doniczka była wykonana na zamówienie w pracowni Milana Kliki i Vladki Kuratkovej. Jak widać na zdjęciach ponizej wstępna symulacja potwierdza to, że pomysł był całkiem dobry. "Dzwon" pasuje doskonale.